Morele suszone naturalne bez sztucznych dodatków - zamów w Planteon.pl. Strona główna. / ZDROWA ŻYWNOŚĆ. / Bakalie. / Suszone Owoce. Morele suszone - naturalne. 7 ocen. Stan magazynowy: Produkt gotowy do wysłania w ciągu 24h. Cena za opakowanie 5kg 430,09zł 86,02zł/kg.

Większość przypraw, które są nam znane i powszechnie używane w sztuce kulinarnej przywędrowały do nas głównie z Azji i Ameryki. Istnieje jeszcze wiele innych gatunków, które nie są zbyt popularne w kuchni europejskiej, lecz coraz częściej można je spotkać na naszym rynku. Dodaj egzotyczne przyprawy do swoich potraw i zaskocz gości oryginalnością smaku. Egzotyczne przyprawy Pandan użyteczny, Pochutnik użyteczny (Pandanus odoratissimus) Roślinę tę można spotkać w południowej Azji, rośnie głównie na słonych bagnach tropikalnych wybrzeży. Posiada wąskie, mieczowate i błyszczące liście, które używane są jako przyprawa w kuchni indonezyjskiej, tajlandzkiej i malajskiej. Przyprawa ta posiada delikatny, kwiatowy aromat i smak. Suszone bądź świeże liście dodawane są głównie do dań z ryżu oraz puddingów. Można je również gotować w syropie. Z kwiatów uzyskuje się wyciąg, znany jako woda lub esencja kewra, używaną do aromatyzowania drobiu. Warto bliżej zapoznać się z pandanem! Murraja Koeniga (Murraya koenigii (L.) Sprengel) Jest krzewem z rodziny rutowatych uprawiany głównie w Indiach i na Cejlonie. Liście tego krzewu o owalnym i drobnym kształcie charakteryzują się silnym (w świeżym stanie nieprzyjemnym) zapachem i korzennym, ostrym smakiem. Suszone liście pozbawione są charakterystycznego zapachu. Murraja Koeninga stanowi nieodłączny komponent mieszanki curry. Świeże liście dodawane są zwykle wraz z gałązką do potraw i usuwane przed ich podaniem. Owoce są jadalne, słodkawe i aromatyczne. W ludowej medycynie azjatyckiej liście stosuje się jako środek wzmacniający i działający przeciwko schorzeniom żołądkowym. Dodatkowo drewno z tej roślin wykorzystuje się do wyrobu narzędzi. Antypka, Wiśnia wonna (Prunus mahaleb) Mają postać beżowych nasion wydobytych z pestek antypki. Stosowane są do przyprawiania pieczywa i wyrobów cukierniczych głównie na Bliskim Wschodzie i w Turcji, po uprzednim suszeniu i mieleniu. Nasiona są miękkie i charakteryzują się orzechowym gorzkawo-kwaskowatym smakiem. „Wasabi” (Wasabia japonica) – „górska malwa” lub „japoński chrzan” To jedna z najbardziej cenionych roślin z Japonii. Wasabi jest jasnozielonym korzeniem rosnącym w zimnych górskich potokach. Uprawy tej rośliny są silnie strzeżone. Wielu z nas jest przekonanych, że wasabi jest oryginalną zieloną pastą serwowaną z sushi, jednak wielokrotnie jest to zwykła mieszanka z chrzanu, musztardy i sztucznych barwników. Korzeń ten ma silny, ostry zapach i orzeźwiający smak. Najlepiej jeść go w na świeżo, lecz na Zachodzie częściej spotykana i bardziej popularna jest postać sproszkowana. Dostępne są także przetarte korzenie, jednak nie oddają w pełni intensywności smaku. Możliwe jest samodzielne wykonanie pasty z proszku lub ze świeżego korzenia. W Japonii wasabi dodaje się głównie do dań rybnych w postaci tartej lub pasty. Można je stosować również w celu podkreślenia smaku rozmaitych mięs i wielu innych produktów spożywczych według uznania. Cytryna indyjska (Citrus hystrix) Rośnie w południowo-wschodniej Azji. Jako przyprawy stosuje się liście oraz skórkę owoców, głównie w kuchni tajlandzkiej i indonezyjskiej. Liście posiadają aromatyczny, kwiatowy zapach. Mogą być używane zarówno świeże jak i suszone, jednak te są znacznie mniej aromatyczne. Tamarynd (Tamarindus indica) Tamarynd pochodzi z Afryki Wschodniej. Rośnie również na całym subkontynencie indyjskim i w Azji Południowo-Wschodniej. Tamarynd to zakrzywiony, brązowy strąk drzewa tamaryndowca. Zawiera lepki miąższ otaczający błyszczące, czarne nasiona. Jest dostępny w postaci włóknistego kawałka, koncentratu lub w całości, jako suszone strąki. Tamarynd charakteryzuje się lekkim, owocowym zapachem oraz orzeźwiającym, kwaśnym smakiem. Jako przyprawę wykorzystuje się miąższ zwykle w postaci soku lub pasty. Można stosować do potraw z roślin strączkowych oraz z ryżu lub jako składnik sosów i dań na bazie wieprzowiny, drobiu i ryb. Asafetida, znana również jako hing, Ferula foetida Jest twardą żywiczną gumą uzyskaną z tropikalnej rośliny. W stanie świeżości posiada szaro-białą barwę, która zmienia swój kolor wraz z wiekiem na żółty, czerwony i ostatecznie brązowy. Jest ona dostępna w postaci bloków lub elementów żywicy, ale najczęściej w postaci sproszkowanej. Asafetida uprawiana jest głównie w Iranie i Afganistanie. Jest to wieloletnia bylina kopru, która osiąga do 3,6 m wysokości. Posiada drobne liście i żółte kwiaty. Grube i długie korzenie wydzielają podobną żywicę jak łodygi. Wszystkie części rośliny mają charakterystyczny nieprzyjemny, gryzący aromat, który znika po ugotowaniu. Smak również nie należy do najprzyjemniejszych – podobny do zgniłego czosnku. Po ugotowaniu smak przypomina cebulę. Stosuje się ją w niewielkich ilościach, dodawana jest bezpośrednio do potrawy, smażona w oleju lub moczona w wodzie. Najlepiej smakuje w daniach z soczewicy lub z ryb. Asafetyda jest używana głównie w wegetariańskiej kuchni indyjskiej, w której silny aromat czosnku i cebuli poprawia smak wielu dań. Adżwan (Trachyspermum, ammi syn, carom, ajowan) Należy do rodziny selerowatych, która obejmuje około 2 700 gatunków roślin, w tym koper i kminek. Przyprawa ta znana jest również jako ziele biskupie albo carom; powszechnie stosowana w Indiach, Iranie, Egipcie, Pakistanie i Afganistanie. Jako przyprawę wykorzystuje się pałąkowate, pasiaste nasiona adżwanu połączone drobną łodygą. Posiada ostry zapach podobny do tymianku lub kminku oraz cierpki smak (przypominający tymianek), który początkowo uderza intensywnością, a później łagodnieje. Roślinę zazwyczaj sprzedaje się w całości. Adżwan rozgniata się za pomocą moździerza lub rozciera w palcach tuż przed przyprawieniem potrawy. W całości dodaje się np. do parathas lub innych chlebów. Adżwanem przyprawia się pikantne ciasta, paszteciki, przekąski. Doskonale nadaje się do potraw z zieloną fasolą , warzywami korzeniowymi czy z soczewicą. Amchur – Mango w proszku Drzewo mangowe jest jednym z najstarszych uprawianych drzew owocowych. Pochodzi z regionu obejmującego swym terytorium Indie, Birmę i Malezję. Przyprawa zwana amchur to inaczej sproszkowane mango, które powstałe z niedojrzałych, zielonych owoców, pokrojonych i wysuszonych na słońcu. Suszone plasterki mango posiadają jasnobrązową barwę o szorstkiej powierzchni. Amchur to drobno zmielony, beżowy proszek, mający włóknistą strukturę. Zapach tej przyprawy jest nieco żywiczny, a smak lekko słodki i kwaśny. Stosowanie sproszkowanego mango ogranicza się głównie do kuchni indyjskiej, gdzie wykorzystuje się je jako kwaśny składnik wszelakich curry, zup, marynat i sosów chutney. Sproszkowane mango znakomicie komponuje się z kurczakiem i rybą. Warto spróbować także szaszłyków z ryby oraz kebabów rybnych z dodatkiem tej przyprawy. Boldo (Boldea fragrans, boldyna) Boldo wywodzi się z nadbrzeżnych regionów Chile. Przyprawa ta rośnie naturalnie nie tylko w chilijskiej i peruwiańskiej części Andów, ale również w Maroko, Włoszech, Brazylii i Północnej Afryce. Liście o silnym, leśnym aromacie są używane głównie w kuchni południowoamerykańskiej i stosuje się je w podobnej formie co liście laurowe. W Chile drobne owoce boldo zbiera się i suszy. Ich zastosowanie jest podobne do papryki. Smak liści jest natomiast znacznie łagodniejszy. Kucharze wykorzystują liście boldo jako przyprawę do mięs, w tym szczególnie jagnięciny, rozmaitych pieczeni oraz sosów. Popularne jest również dodawanie liści do herbat ziołowych. Literatura: Norman J., Wielka księga przypraw, wyd. Muza Warszawa 1992. Rejewski M., Rośliny przyprawowe i używki roślinne, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1992 Egzotyczne gatunki przypraw urozmaicą Twoją kuchnię - Oddano 16 głosy.

BakalieFirma HistoriaMisjaDane firmyOfertaWspółpraca Partnerzy z PolskiPartnerzy zagraniczniZdrowe życie Aktualne trendyZastosowanie bakaliiAktualnościKontakt

Boże Narodzenie na Sri Lance to wielkie święto! Katolickie rodziny świętują również przy stołach. Po obiedzie przychodzi pora na coś słodkiego. Swoim świątecznym ciastem Lankijczycy podbijają podniebienie gości. Z pewnością nie można go nazwać zwykłym ciastem. Po tym, jak Sri Lanka przyjęła tradycję pieczenia świątecznego ciasta od Brytyjczyków, nadała mu charakterystyczny, dosyć egzotyczny charakter. Składniki tego deseru dostępne są tylko na Sri Lance, ale można spróbować je odtworzyć za pomocą produktów ze sklepowych półek. Diabeł tkwi w szczegółach Oto niesamowite składniki, które trafiają do świątecznego ciasta na Sri Lance. Pierwszy etap robienia ciasta to stworzenie mieszanki, która powinna postać kilka dni, zanim trafi do wypieku. Po upieczeniu, ciasto można szczelnie owinąć papierem woskowanym i folią, przechowując aż do świąt Bożego Narodzenia! Wiele osób twierdzi, że najlepszy okres na zrobienie tego ciasta to sierpień. Wówczas ma ono wystarczająco dużo czasu na dojrzewanie. Niektórzy lubią polewać je brandy co kilka dni, aby utrzymać wilgotność aż do grudnia. Kiedy nadchodzi czas otwierania i serwowania, ciasto jest krojone w małe, smaczne kawałki i zawijane w kolorową folię, by dać je w prezencie znajomym i rodzinie. Suszone owoce i orzechy Wiele świątecznych przepisów na ciasto zawiera dużo suszonych owoców, a czasem orzechów. Wersja ze Sri Lanki wykorzystuje pestki, konserwowane czereśnie, rodzynki, sułtanki, suszoną skórkę pomarańczową i niesolone, prażone orzechy nerkowca. Wszystkie te składniki zostają mocno rozdrobnione, ale nie są zamieniane w pastę, (chociaż niektórzy twierdzą, że jako pasta wyglądają lepiej). W okresie prawie świątecznym wszystkie supermarkety mają wydzieloną specjalną sekcję, w której produkty te są łatwo dostępne. Dżemy i przetwory Aby uzyskać konsystencję i gładkość ciasta, Lankijczycy stosują trzy rodzaje przetworów. Należą do nich: konserwowana dynia, przecier z imbiru i przecier z warzywa chow chow. Wszystkie trzy muszą być wykonane w stylu lankijskim. Są dodawane do owoców i orzechów, a całość dokładnie się miesza. Przyprawy Ponieważ świąteczne ciasto ze Sri Lanki jest połączeniem europejskich ciast owocowych i azjatyckich wpływów, nie byłoby kompletne bez przypraw. Dodaje się do niego sproszkowane goździki, kardamon, cynamon i gałkę muszkatołową, aby nadać mu wyraźny smak Sri Lanki. Wszyscy lankijscy kucharze zgodnie stwierdzą, że przyprawy muszą być oryginalne, a nie takie, które możemy znaleźć na sklepowych półkach. Marynata Aby właściwie zamarynować składniki ciasta, potrzebne jest trochę płynów i syropów. Złoty syrop, araku, woda różana, brandy i miód to podstawowe płyny dodawane do marynaty świątecznej. Złoty syrop jest rodzajem karmelu o smaku cytryny, a araku to likier kokosowy ze Sri Lanki. Te składniki zwilżają owoce i konfitury przez kilka dni, zanim wszystko jest gotowe do upieczenia. Suche składniki Nie wszystkie ciasta świąteczne posiadają semolinę w swoim przepisie, ale lankijskie świąteczne ciasto z pewnością! Kiedy nadszedł czas na pieczenie, do ciasto dodaje się właśnie semolinę, mąkę i biały cukier, aby związać owoce i zamienić je w masę. Wilgotne składniki Na koniec ciasto potrzebuje masła i dużo jajek. Jaja są rozdzielane, białka ubijane na sztywną pianę, a żółtka ucierane na gładką masę. Ważne jest, aby jajka były ubite osobno i aby ciasto posiadało odpowiednią konsystencję. Gdy wszystko jest, jak należy, ciasto wlewa się do foremki i wkłada do piekarnika. Lankijskie ciasto świąteczne jest odpowiednikiem naszego piernika. Posiada równie mocny, korzenny smak.

• Υсн вуሧюпс
• Ե прεпօቬоյος ሶոթոйужιщወ
  • Рсу ефοናюፂα ዛγи
  • Թу ղε
• Уթፗզεв ιτխγе
• Շωզ уδиፌяд ሊ

W medme sklep znajdziesz zarówno standardowe, jak i ekologiczne suszone owoce z certyfikatem BIO. Te drugie pochodzą z ekologicznych upraw bez chemicznych pestycydów i insektycydów. Wytwarza się je bez konserwantów i wzmacniaczy smaku. Zachęcamy do sięgania po bakalie bez dodatku cukru — same w sobie są wystarczająco słodkie.

Rewelacyjne własności odżywcze mają owoce egzotyczne suszone. Są wybornym dopełnieniem do ciast, soków, kompotów oraz drinków. Dość często również zjadają je osoby lubiące się zajadać. Wysuszone owoce egzotyczne stwarzają dodatkowo wspaniały dodatek do sera twarogowego, płatków oraz kefirów. Dzięki nim nasze przekąski staną się smaczniejsze i zdrowsze. Pośród wielu wspomnianych owoców jest możliwe znaleźć np. marakuję, która jest wyjątkowym skarbnikiem błonnika, ale też witamin A i C. Polecana ludziom w trakcie kuracji odchudzającej, dlatego że zawiera w sobie znikomą ilość produkty takie jak suszone owoce egzotyczne. Zajrzyj tutaj: Suszone owoce egzotyczne cena Możliwe jest ją spożyć zarówno surową, jak i suszoną. Marakuja zwykle także zwana jest jadalną męczennicą. Stanowi świetny dodatek do sałatek owocowych, potraw z mięsem oraz do przekąsek rybnych. Następnym owocem typu egzotycznego, który zaleca się zjeść jest karambola. Owoc ten identycznie jak marakuja, doskonale smakuje, jako surowy i suszony. Po rozkrojeniu przypomina gwiazdę. Mieści w sobie o wiele większą ilość kalorii, bo 40, nie mniej jednak zawiera niezwykle wiele witaminy C. Karambola nierzadko jest wykorzystywana do dekorowania. Następnym suchym owocem jest winogrono, które zawiera w sobie wiel drogocennych składników odżywczych. Winogrona przepyszne są zarówno do przegryzania, jeżeli najdzie nas ochota na małe co nieco, jak również do wypieków oraz deserów. Wszelakie wytwory zdobędziemy w markecie z proekologiczną żywnością. Wachlarz tego typu owoców jest wyjątkowo spory. Dużą popularnością chwalą się ponadto wysuszone morele oraz daktyle. Jest to wspaniała opcja dla zwyczajnych łakoci. Owoce, albowiem posiadają znacznie mniej złych kalorii. Niejednokrotnie po nie chwytają sportowcy, którym bez wątpienia zależy na dostarczeniu niezbędnej ustrojowi energii. Jest możliwe po nie łapać przed ćwiczeniami bądź, jako wzmocnienie po nim. Natomiast wysuszone figi to wyjątkowe źródło wapnia i magnezu. Jest możliwe je zajadać, jako przekąskę, jak również zastosowywać do napojów i ciast.

VJ24. 220 363 90 244 310 296 324 492 448

suszone owoce egzotyczne dodawane do ciast